روز اخوی‌ام، را به منطقه بردم و یکی از بچه‌ها که شوخ و بذله گو بود او را

ناوارد و ساده گیر آورده و بساط کرده بود: که آخر مردم، دارم می‌میرم به دادم

برسید، لامروتها!نامسلمونا! اخوی ما هم که قضیه را جدی گرفته بود، که : بیا

روی کولم سوار شو بریم بهداری یا کسی را از بهداری بیاورم، و از این حرفها و او

هم بیشتر ناله و زاری می‌کرد، من که از احوالات او را می‌دانستم، پرسیدم حالا

 چی شده؟ حتماً هله هوله خوردی و الا دل که بیخودی درد نمی‌گیرد و او

شکسته بسته گفت:چیزی نیست... حساسیته ... من هروقت یه گوسفند رو تنهایی

می‌خورم یه خورده دلم درد می‌گیره حالا چه کار کنم؟» که یکی از بچه‌ها

گفت:هیچی،‌ صد دفعه تا حالا بهت گفتم دکترت را عوض کن، و نزد دامپزشک برو!

 اخوی ما که پاک مات و مبهوت شده بود،‌ خنده‌اش گرفت و تازه فهمید قضیه از

چه قرار است.

خدایا شهادت من شب عاشورا برسان

امین رب العامین یادت نره.